Kato vertelt

vechten tegen mijn eigen, de andere moeten zwijgen. de stemmen zeggen dit de stemmen zeggen dat, ik ben het spuug zat. Het is een onmogelijke strijd , die ik misschien aan mezelf wijt. Ik wil niet opgeven zo ben ik niet en ga er nog steeds voor met volle speed Ik weet het dit alles lijkt raar maar in mijn wereld is dit echt waar. Het ene in mijn hoofd zegt je bent te dik en dat is echt een gedachte waar ik echt door stik. De andere stem zegt hier op aarde is het niet veilig maar niemand weet dat spijtig. Waar ik nu mee worstel is nog zwaarder dan een toilet poetsen met een tandenborstel. ik weet het dit gedicht is raar verwoord maar dat is wat ik in mijzelf hoort.

 ik zit aan het einde van mijn krachten, ik die vroeger altijd lachte! Het word me stillaan te veel dus ga ik over naar fase geel. De dingen die ik zie , die wil ik echt ni. De grond is niet recht en daardoor voel ik me slecht. het is allemaal te eng aan het worden , ook voor mensen die rondom me stonden. Ik weet echt niet wat te doen , soms voel ik me echt een dikke oen. De wereld waar ik in leef is zo eng dat ik erdoor beef. Maar ik ga echt niet opgeven want dat zou ik  mezelf niet kunnen vergeven. Mijn vriendinnen zorgen dat ik er voor ga en nog steeds rechtop sta. Ik wil ze echt voor alles al bedanken want dat ik blijf vechten heb ik aan hen te danken!