Kato vertelt

Een beetje te dik een beetje te klein perfect zal niemand ooit zijn. Dat zijn de woorden die ik drie jaar geleden uitsprak. woorden die me altijd zijn bijgebleven in slechte momenten. die woorden hielpen me heel hart voor te beginnen aan een nieuwe start. Ik heb misschien al wat meegemaakt maar ik probeer het positief te zien en te denken hoe ver ik al ben geraakt. Het leven is niet altijd zo simpel , zoals het gaan naar een winkel maar toch geniet ik van dingen die me deugt doen en dat is zonder a lot of poon. ik geniet echt van het leven die me al zoveel kansen heeft gegeven! ja ik weet het ik heb niet altijd goede beslissingen genomen maar stukje per stukje zal ik er wel komen. voel ik me eens slecht dan hebben die stomme stemmen pech. Ik ga door en ik ga er echt voor. komaan mensen probeer de negatieve gedachten aan de kant te schuiven en het leven gewoon met heel je hart toe te wuiven. Ik weet het dit is maar een simpel  gedicht maar  misschien verruimt  dit je zicht. ik zou zegge

Zoveel stemmen in mijne kop, ik zeg al jaren stop! Het enge is je bent een deel van mij en je laat me nooit meer vrij. Je bent dus een deel van mij geworden en dat krijg ik zelf niet weg met miljoenen stopborden. Ik moet manieren vinden om je te dempen , het liefst zou ik je gewoon lekker ver weg stompen. Je blijft bij me hangen gelijk al die irritante tangen. ik weet na een tijd niet meer hoe ik moet vechten maar ik wil gaan voor mijn echte rechten? een leven zonder jou! Woow dat is wat ik altijd al wou. Een ding is zeker je mag nooit opgeven want dan ga je je later nooit vergeven. dus zeg stop , want zo hou het ooit op!

vechten tegen mijn eigen, de andere moeten zwijgen. de stemmen zeggen dit de stemmen zeggen dat, ik ben het spuug zat. Het is een onmogelijke strijd , die ik misschien aan mezelf wijt. Ik wil niet opgeven zo ben ik niet en ga er nog steeds voor met volle speed Ik weet het dit alles lijkt raar maar in mijn wereld is dit echt waar. Het ene in mijn hoofd zegt je bent te dik en dat is echt een gedachte waar ik echt door stik. De andere stem zegt hier op aarde is het niet veilig maar niemand weet dat spijtig. Waar ik nu mee worstel is nog zwaarder dan een toilet poetsen met een tandenborstel. ik weet het dit gedicht is raar verwoord maar dat is wat ik in mijzelf hoort.

 ik zit aan het einde van mijn krachten, ik die vroeger altijd lachte! Het word me stillaan te veel dus ga ik over naar fase geel. De dingen die ik zie , die wil ik echt ni. De grond is niet recht en daardoor voel ik me slecht. het is allemaal te eng aan het worden , ook voor mensen die rondom me stonden. Ik weet echt niet wat te doen , soms voel ik me echt een dikke oen. De wereld waar ik in leef is zo eng dat ik erdoor beef. Maar ik ga echt niet opgeven want dat zou ik  mezelf niet kunnen vergeven. Mijn vriendinnen zorgen dat ik er voor ga en nog steeds rechtop sta. Ik wil ze echt voor alles al bedanken want dat ik blijf vechten heb ik aan hen te danken!