Kato vertelt

eenzame tranen, vergaan in de wind. een storm die woed , zoals al de stemmen vol bloed. mijn gevoelens slaan op bol gelijk een dier die verdwijnt in een diep hol. ik geraak er niet meer uit! ook al roep ik heel luid

Sprekende stemmen, die van alles tegen me zeggen! ik hoor ze van overal. maar komen ze wel uit het heelal? Ik probeer ze te negeren, maar ze beginnen na al die tijd serieus door te wegen.

Ik ben mezelf! Ik ben ik! Ik ben niet volmaakt, en zeker niet perfect! Ik weet wat ik wil! Soms ben ik heel erg stil! En soms een grote prater! Maar bega soms een serieuse flater! Maar dat ben ik!                                    DUS Ik ben ik en jij bent jij.                  🔽🔽🔽🔽🔽🔽

Ooit moet je de controle loslaten! En moet je de stemmen niet meer doorlaten! Ooit komt er een dag,  dat dat allemaal kan en allles mag! Je moet er blijven in geloven! Ooit komt je er wel sterker boven! OOIT KOMT ER EEN DAG DAT JE HET TOUW KAN LOSSEN