een eetstoornis Mijn verhaal

een eetstoornis mijn verhaal

Ik ga jullie iets meer vertellen over mijn eetstoornis.

ik doe dit omdat het me helpt om er over te vertellen en mijn verhaal te doen om misschien mensen te helpen die het nog steeds zo moeilijk hebben dan ik met eten dat ze de moed nooit mogen opgeven en altijd moeten denken elke dag dat voorbij gaat is dichter bij mijn genezing want zo denk ik ook altijd!

Hat was 29 september 2015 toen er bij mij een eetstoornis werd vastgesteld.

Vroeger was ik een heel gelukkig meisje die altijd lachte en die zich niks aantrok van mijn uiterlijk tot dat het, 6 jaar geleden het bij mij omsloeg.

Het begon allemaal in het derde leerjaar ik was negen jaar oud.

Ik voelde me te dik en iedereen zij daar iets op ons dikkertje, ons bolleke, ons drolleke enzovoort, door nog meer andere dingen die er in het verleden gebeurde deden me steeds onzekerder worden.

waardoor ik dacht nu is het genoeg ik moet afvallen! Dat waren stemmen die ik hoorde in mijn hoofd ze werden sterker en sterker.

Het begon met vijf letterkoeken minder eten maar later volgde geen tussendoortjes meer, en later niks meer eten!

in de vakantie deed ik er alles aan om meer en meer af te vallen ik begon als een bezetene rondjes te lopen maar niemand wist wat ik allemaal deed.

iedereen dacht dat het een medisch probleem aan de hand was dus ik ging van dokter hier naar diëtist daar tot er bij mij een eetstoornis werd vastgesteld namelijk Anorexia nervosa.

Dat was het begin van mijn strijd tegen de eetstoornis.

op 29/9/2015 werd ik opgenomen in het ziekenhuis in lier,maar veel konden ze me daar me niet helpen ze hadden niks van psychologen of psychiaters.

In die tijd daar bleef ik maar afvallen en bleef ik nieuwe manieren te verzinnen om te zorgen dat niemand door had dat ik al mijn eten wegfoeffelde het begon met kleine beetjes wegspoelen in het toilet naar bijna alles.

tot dat de toilet verstopt geraken! ik was betrapt!

Maar toch was niemand boos over wat ik had gedaan, ze begrepen heb dat was echt een opluchting! Maar het was genoeg geweest hoog tijd dat ik, naar een betere omgeving ga waar ze mij beter konden helpen!

Ik werd opgenomen in het ziekenhuis uz Jette.

waar ik op de afdeling eetproblemen lag en waar ik lag te wachten op een plek in Paika een psychiatrische instelling voor kinderen! ik mocht op de kinderafdeling de eerste twee weken kiezen wat ik at maar ik at niet!

De dokters vonden het nu wel genoeg ze gaven mij een eetschema waar ik me aan moest houden, maar dat lukte mij niet!

Het was 6/12/2015 op sinterklaas toen dat ze mij zeiden dat ik sondevoeding moest krijgen ik ging er aan kapot!

twee weken later had ik te horen gekregen dat ik opgenomen mocht worden in Paika!

Ik werd er goed geholpen door lieve mensen en natuurlijk andere kinderen die me stimuleerde en hielpen en beetje naar beetje begon ik terug te eten!

Na negen maanden mocht ik eindelijk naar huis.

Maar dat was geen gemakkelijke stap!

Ik werd thuis verder opgevolgd door psychologen en psychiaters waar ik nu nog steeds na twee maanden thuis nog veel nood aan heb en waar ik kan praten over de stomme stemmen die ik hoor in mijn hoofd, maar ik geef de moed niet op ik weet dat er ooit een dag gaat komen wanneer ik in de spiegel kijk en waar ik eindelijk kan zeggen ik ben wie ik ben, klein ,dik, mooi lelijk, dom enzovoort het belangrijkste is je innerlijk en niet je uiterlijk.

maar die stap heb ik jammer genoeg nog steeds niet gezet.

Mijn conclusie is een eetstoornis het gaat niet over eten of om het fijn vinden om voedsel te weigeren het gaat over jezelf niet accepteren en niet te kunnen leven met het heden verleden en de toekomst.

Ik hoop dat ik met dit verhaal mensen kan helpen met hetzelfde probleem als ik, en ik wens alle mensen met een rode neuzen probleem het beste jullie kunnen dit blijf geloven in jezelf!

Hier nog een afsluitertje een zelfgemaakt gedichtje over dat niemand perfect is.

Niemand is perfect

 Een beetje te dik,

 Een beetje te klein

 Perfect zal niemand ooit zijn!

 Maar wat ik ben gaan leren,

 Is om dit niet meer te accentueren!

 Je moet alles uit het leven halen

 En niet te rap van iets slechts balen!